زندگی برایم همیشه مثل یک بازی بود ..

بازی های دوران کودکی که اگر هم جر زنی میکردیم آخرش با خنده و شوخی تمام می شد ..

بی سناریو و کارگردان هم خودم .. در کودکی

بزرگتر که شدم فهمیدم

سناریوی زندگیم  قبل از تولدم نوشته شده و کارگردانش هم کارگردان قهاری هست

یه سناریو تلخ که دنیای از غم و غصه را به دوش می کشد

و من همچون عروسک خیمه شب بازی به این سو و آن سو کشیده میشوم

بدون اراده با حرکت های از پیش تعیین شده

کاش کارگردان کات بگوید

و تمام شود این داستان