گاهی دلت میخواد که یه گوشه دنجی رو پیدا کنی و بشینی زار زار گریه کنی

نه از این گریه های که هر روزه شاهدی، نه ...

از اون گریه های که دل همه با شنیدنش آشوب بشه

حتی دل خدات ... 

انقده زار بزنی که از حال بری

 خداتو ببینی

که اومده دست میکشه رو سرت و میگه ببخش بنده من

ببخش اگه دنیا رو برات انقدر تنگ ساختم

نه از آن جهت که آزارت بدهم .. نه بنده خوب من

بلکه از آن جهت که دوستت دارم

میخواهم میزان صبرت را بیازماییم

میخواهم به فرشتگانم بگویم که چه بنده های نابی دارم

که در سخت ترین شرایط هم

باز امید دارند

پس بلند شو بنده ی خوب من

ناامیدی را از دلت بتکان

امید داشته باش

که همه چیز درست خواهد شد

تو فقط بخند بنده ی خوب من